وقـتی رسـد ز میـکـده بار طـعـام ما            کم مانده عـطر بـاده بگـیرد کـلام ما
عکس تو در پیالۀ ما نقش بسته است            ساقی نگـیر خـرده به شُـرب مدام ما

از دست تو رسید شراب طهـورمان            باقی‌ست جای دست تو بر روی جام ما
جز تو کسی به حاجت ما اعتنا نکرد            جـز تو کـسی نـداد جـواب سـلام مـا
مست تـوأیـم در هـمۀ طـول زنـدگی            هستی تو حُسن مطلع و حُسن ختام ما
پیـداست رد پـای تو حتی میان شعر            نامت چه خوش نشسته در ابیات خام ما
سامان دهد مگر قـلم خـواجه باز هم            بر شعر نـوسـروده، ولی نـاتـمـام ما
"هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق            ثبت است بـر جـریـدۀ عالم دوام ما"
این شعرها به اذن خدا حرف می‌زنند
آری هـنوز قـافـیـه‌هـا حرف می‌زنند

سـرداب سامـرای تو بیت الحـرام ما            هر بوسه بر ضریح تو شد استلام ما
ما نذر کـرده‌ایم که قـربـانی‌ات شویم            آقا بگـو که سـر بـبـرنـد از کدام ما؟
یک شب اگر بدون ولایت سحر کنیم            شیری که خورده‌ایم ز مادر، حرام ما
مهرت به غیر شیعه نصیب کسی نشد            این عشق را سند زده زهرا به نام ما
جز خـانۀ کـریم که جـایی نـداشـتـیـم            پُر شد همیشه خانه‌ات از ازدحـام ما
از برکت نگاه تو ما رزق می‌خوریم            ذکر حسن حسن نـمک هر طعـام ما
در خاک کوی تو اثر از کامیابی است            از تربتت به کام و، دو عالم به کام ما
بد دردی است هجر حرم؛ مرهمی بده            در دست توست نسخه‌ای از التیام ما
وقت طواف مرقد شش‌گوشه‌ات رسد            یکـبـاره عـطر کـربـبـلا بر مـشام ما
اقـبال‌مـان بـلـند، که هـستـیم خـادمت            حسرت برند حور و ملک بر مقام ما
از حرمت تو روز جزا حفظ می‌شود            در پیـش دیـدگـان هـمـه احـتـرام مـا
از حب قـیـمتـیِ تو قـیـمت گـرفته‌ایم
با نـوکـری تو همه عـزت گـرفـته‌ایم

ای حجـت مـلائکه مـولای جـبـرئیل            آئـیــنـۀ نـمـونـه و مـولــود بـی‌بـدیـل
گهواره احتیاج نداری چرا که هست            هر لحـظه بالش سر تو بال جـبرئیل
حاجت به دست آمده از شوق بسته‌اند            حور و فرشته بر پر قنداقه‌ات دخیل
دلـبـسـتـۀ نـگـاهـت اهــالـی آسـمــان            بر خلقت زمین و زمان بوده‌ای دلیل
کـوثـرنـشـانی و هـمـۀ عـمـر تـشـنـۀ            یک بوسه بر قدوم تو لب‌های سلسبیل
لبخند عـاشـقـانـۀ دنـیـا! نـهـفـته است            صدها رمان تازه در آن خندۀ طویل
جز تو کسی که لایق نام حـسن نبود            چشمت جمیل، خال جمیل، ابرویت جمیل
پیغـمبران به دیدن تو صف کشیده‌اند            یحیی و هود، یوسف و نوح، آدم و خلیل
در قـدمت نجـابت تو شـک نمی‌کـنیم            هستی شبیه مادر خود فاطمه، اصیل
تنها نصیب توست که قـائم بپـروری            دیگر پدر سـراغ نداریم از این قـبیل
عیدی بده به این همه دل‌های غمزده
آقای خوب من! خبر از مهدی‌ات بده